Gdy Szapur I z dynastii Sasanidów obejmował tron Persji, zdawał sobie sprawę ze słabości Rzymu. W roku 250 najechał na Mezopotamię i dotarł aż do Syrii i Armenii, rzymskich prowincji. Jego największym osiągnięciem było wzięcie do niewoli cesarza Waleriana I. Gdy los Rzymu zdawał się przesądzony, zainterweniowali jego sprzymierzeńcy z Palmyry. Armie Sasanidów były zmuszone wycofać się do Ktezyfonu i oddać Palmyreńczykom zagarnięte wschodnie prowincje. Kiedy Szapur zmarł z powodu choroby, władzę przejął jego syn, Hormizd, który poprzysiągł dalszą walkę z Rzymem. Obiecał również, że Sasanidzi osiągną wspaniałość, jakiej nikt nie jest w stanie sobie wyobrazić.
Sasanidzi (Podzielone imperium)
- Centralizacja władzy: -5 do bandytyzmu (we wszystkich prowincjach)
- Jedwabny szlak: +20% do przychodów generowanych przez budynki handlowe